7. Szczegóły praktyczne

a) Jakich kosztów w razie realizacji będzie wymagać ten scenariusz?

Duże, średnie, niskie. Szacowanie robimy na oko, biorąc pod uwagę plenery, kostiumy, scenografię, znanych aktorów, warunki pogodowe itp.

b) Czy wszystkie postacie są konieczne? Czy jest ich wystarczająco dużo?

Czy nie przydałaby się jeszcze jakaś postać do przedstawienia danej postawy? Czy bohater nie ma zbyt mało przeciwników? Czy wszystkie postacie wnoszą coś do filmu? Czy wszystkie zapadają w pamięć, czy też niektóre są nijakie?

c) Czy sceny plenerowe dodają coś do wizualnej lub emocjonalnej treści?

Jeśli plenery nic nie dodają, to je wyrzuć. Szkoda pieniędzy. Lepiej dać podwyżkę scenarzyście.

d) Jeśli scenariusz jest zaplanowany jako całkowicie filmowy, czy się do tego nadaje?

Może lepiej zrobić z tego serial? Albo nowelkę 40-minutową? Czy historia jest na tyle dobra, że ściągnie do kina minimum 100 tys. osób? Czy może raczej ściągnie kilku reklamodawców i lepiej wrzucić ją między bloki reklamowe?

8. Przedmiot ćwiczenia

Pomijając twoje własne przesądy dotyczące tematu czy treści i ujmując całość wyłącznie jako utwór artystyczny:

a) Czy miałeś ochotę odwrócić kartkę?

Czy każda strona spełnia warunek &qquot;spark-na-stronę"? Czy byłeś ciekawy, w jaki sposób potoczy się dalej historia? Jak zostaną wyjaśnione wątki? Czy Jose Armando zdobędzie miłość Manueli Filipy?

b) Czy instynktownie podobało ci się to, czy nie? A może byłeś znudzony?

Czy można chcieć odwrócić kartkę, kiedy nie podoba ci się tekst? Może chcesz, by się już skończyło? Może ciekawi cię zakończenie, ale droga do niego jest usłana różami bez płatków?

Pytania 8.a i 8.b są podobne. Jeśli podoba Ci się tekst, odwrócisz kartkę bez najmniejszego problemu. Jeśli zaś tekst Ci się nie podoba, musisz zwrócić uwagę na inne rzeczy - czy autor pisze lekko, czy scenariusz ma właściwą konstrukcję, odpowiedni format.
I o ile punkt 8.a dotyczy bardziej wrażeń emocjonalnych i wczucia się w czytaną historię (pytanie - czy tekst jest interesujący), tak punkt 8.b dotyczy bardziej technicznej warstwy scenariusza (pytanie - czy autor umie pisać). Z punktu widzenia producenta, pytanie 8.b jest ważniejsze, gdyż pokazuje, czy warto zajmować sobie głowę początkującym scenarzystą. Temat do kitu, warsztat niezły - warto. Temat świetny, warsztat do kitu - nie warto.

c) Czy autor dostatecznie dobrze zna materiał swojej opowieści?

Czy nie ma wpadek typu "dana postać mówi jedno w jednej scenie, a w scenie innej, na ten sam temat, bez ukazania zmiany w myśleniu, mówi dokładnie coś przeciwnego"? Czy wątki zazębiają się, czy autor prowadzi je każdy -oddzielnie, bo nie potrafi nad nimi zapanować? Czy nie ma większych wpadek merytorycznych? Czy sposób komponowania zdań zdradza wiedzę, umiejętność autora w pisaniu na dany temat? Czy autor trzyma się sztywno zasad i nie pozwala na odrobinę luzu i kolorytu?

d) Czy ma iskrę bożą?

Czy scenariusz ma OGÓLNY SPARK? Czy widząc plakat tego filmu, czy oglądając trailer (abstrahując od wykonania plakatu i trailera), masz ochotę iść na ten film? Czy jest on na tyle interesujący i nośny marketingowo, że zwróci koszty produkcji i doda jeszcze coś ekstra?

e) Czy chciałbyś popracować nad tym materiałem?

Wyobraź sobie, że jesteś wziętym producentem. Na Twoim biurku leży stos scenariuszy. Jedne napisane lepiej, inne gorzej. I gdzieś, między nimi, leży TEN scenariusz. Patrzysz na niego z boku (dystans!!!), widzisz błędy... ale coś cię do niego ciągnie. Żeby poprawić, żeby zmienić - bo masz wrażenie, że będzie z tego dobry film, dobry box-office, mąż/żona ucieszy się z zaproszenia na kolację z okazji nowych pieniążków.

f) Czy współczesna publiczność, składająca się ze zwykłych mężczyzn i kobiet dobrze by się bawiła?

To pytanie dotyczy widowni, jakiej film powinien się spodobać. Pisząc scenariusz, MUSISZ wiedzieć, kto chciałby go obejrzeć na ekranie kina. Kobiety, mężczyźni, szkoły...

Scenariusz zawsze jest dziełem komercyjnym.

Nie piszesz dlatego, że publiczność oczekuje takiego filmu. Piszesz, bo chcesz napisać. Nie piszesz niezrozumiałego dzieła ambitnego. Piszesz, bo chcesz sprzedać. I chcesz zobaczyć swoje nazwisko na ekranie kina.

Nie piszesz dla przyjemności. Możesz lubić komponowanie i pisanie, ale nie jest ono celem samym w sobie.

Piszesz, bo chcesz osiągnąć pewne cele.

Pamiętasz je?